Hiszpańskie rządy kolonialne (2023)

• Wydrukować
• Eksportuj cytaty
• Cytować
• Wyślij tę treść e-mailem

Wstęp

Historycznie obecność Hiszpanii w Afryce charakteryzowała relacja zbieżności i rozbieżności - szczególnie intensywna w północno-zachodniej części kontynentu, zwłaszcza w północnym regionie Maroka z początku XXI wieku oraz w głębi lądu hiszpańskich miast Ceuta i Melilla – i utrzymywane tradycyjne kontakty z atlantyckimi łowiskami w pobliżu hiszpańskiego archipelagu Wysp Kanaryjskich. W XIX wieku zainteresowanie Hiszpanii rozszerzyło się na inne regiony, takie jak Sahara Zachodnia i Zatoka Gwinejska. Po utracie przez Hiszpanię ostatnich kolonii na Kubie i Filipinach w 1898 r. wzrosło jej zainteresowanie kontynentem afrykańskim. Skuteczna hiszpańska kolonizacja Afryki została ostatecznie ustalona w pierwszej połowie XX wieku. Północne Maroko, Ifni, region Tarfaya, Sahara Zachodnia i terytoria Gwinei Równikowej z początku XXI wieku obejmowały obszar, który można ogólnie określić jako hiszpańską Afrykę kolonialną. Obecność kolonialna Hiszpanii w Afryce – z różnymi okresami kolonizacji, różnymi powiązaniami między kolonią a metropoliami, wielością form prawnych (protektorat lub kolonia) i różnymi kontekstami regionalnymi (świat arabski lub region subsaharyjski) – wytworzyła geograficzne i podział administracyjny kolonii. Istniało rozróżnienie między Marokiem Północnym — którego samej kolonizacji towarzyszyła seria gwałtownych starć, które miały natychmiastowe reperkusje w Hiszpanii — a hiszpańską Afryką Zachodnią, która stanowiła drugą afrykańską przestrzeń kolonialną. Na początku XXI wieku ten podział dokonany przez administrację hiszpańską znajduje odzwierciedlenie w badaniach akademickich, ale niewiele publikacji zawiera kompleksowe badanie hiszpańskiej kolonizacji Afryki. Chociaż liczba publikacji na temat hiszpańskiej polityki kolonialnej w Afryce wzrosła w ostatnich latach, wiele tematów nie zostało poruszonych od połowy 2010 roku. Studia polityczne dopiero powoli ustąpiły miejsca badaniom z zakresu historii, ekonomii, antropologii, literatury, zdrowia, edukacji i religii. Dzięki tym badaniom możliwe jest teraz szersze zrozumienie tego tematu, z uzupełniającymi się poglądami na hiszpańską kolonizację w Afryce. Studia nad hiszpańską polityką kolonialną na kontynencie nie zostały wyodrębnione jako osobna dziedzina; badania te są raczej włączone do obszarów tematycznych lub obszarów geograficznych. Obszary tematyczne obejmują historię nowożytną, politologię, antropologię i geografię. Obszary geograficzne obejmują studia nad Afryką Północną, studia nad Afryką Północną i Bliskim Wschodem oraz studia nad Afryką (gdy tematem jest Północne Maroko, Sahara Zachodnia lub Gwinea Równikowa). Pokazuje to złożoność hiszpańskich studiów kolonialnych, brak wzajemnych powiązań w tej dziedzinie oraz brak kompleksowych badań dotyczących kontekstu afrykańskiego.

Przeglądy ogólne

Niewiele jest badań porównawczych hiszpańskiego kolonializmu w Afryce (Aixelà Cabré 2017). Analizy przypadków zdominowały zainteresowanie akademickie, co utrudnia ocenę specyficznych cech i ogólnej dynamiki hiszpańskiego kolonializmu.Salafranca Ortega 2001, praca opisowa, stanowi pierwszą próbę stworzenia ogólnej publikacji o politycznych aspektach hiszpańskiej polityki kolonialnej w Afryce. Najbardziej godne uwagi kompleksowe analizy w tej dziedzinie toPardo Sanz 2010,Rzeczna Wieża 2007, IVilar 2010. Razem te odniesienia przedstawiają różne punkty widzenia i poglądy na temat hiszpańskiego kolonializmu w Afryce. Tematy związane z tożsamością, filmem i literaturą wMartin-Marquez 2008,Carrasco Gonzalez 2000, IElena 2010stanowią pierwsze próby analizy hiszpańsko-afrykańskiej kolonizacji jako całości, z zastosowaniem podejścia przekrojowego.

• Aixelà Cabré, Yolanda. „Odkrywanie europejsko-afrykańskiej przeszłości poprzez analizę hiszpańskich praktyk kolonialnych w Afryce (Maroko i Gwinea Hiszpańska)”.Kanadyjski Dziennik Studiów Afrykańskich51,1 (2017): 23–42.

  Hiszpański tytuł:Kanadyjski Dziennik Studiów Afrykańskich. Analiza porównawcza hiszpańskiego kolonializmu w północnym Maroku i Gwinei, podkreślająca korelacje i różnice. Dostępnyonlinepoprzez subskrypcję.

  See Also

  8 interesujących faktów o Hiszpanii, których nie wiedziałeśPrzewodniki badawcze: Świat 1898: międzynarodowe perspektywy wojny hiszpańsko-amerykańskiej: wprowadzenieWprowadzenie do hiszpańskiej kolonizacji | SzmoopFakty o języku hiszpańskim | Kursy prowadzone przez Cactus

• Carrasco González, Antonio M.Hispano-afrykańska powieść kolonialna: afrykańskie kolonie Hiszpanii w historii powieści. House of Africa 7. Madryt: Editions SIAL, 2000.

  Obszerne studium hiszpańskiej literatury kolonialnej od połowy XIX do połowy XX wieku, które analizuje autorów takich jak Benito Pérez Galdós i Ramón J. Sender, gatunki literackie, takie jak powieść misyjna, oraz tematy, którym poświęcono szczególną uwagę literacką, takie jak 1921 Battle of Annual w północnym Maroku.

• Ellen, Alberto.Zew Afryki: studia nad hiszpańskim kinem kolonialnym. Barcelona: Bellaterra, 2010.

  Szczegółowe studium hiszpańskiego filmu kolonialnego z obszerną bibliografią i pełnym katalogiem hiszpańskich filmów fabularnych i dokumentalnych o tematyce kolonialnej.

• Martin-Marquez, Susan.Dezorientacje: hiszpański kolonializm w Afryce i przedstawienie tożsamości. New Haven, Connecticut: Yale University Press, 2008.

  (Video) How the Spanish Explored & Colonized the Americas? 5 Minutes...

  DOI:10.12987/yale/9780300125207.001.0001

  Praca doktorska Analiza koncepcji hiszpańskiej tożsamości narodowej w korespondencji z obecnością hiszpańskiego kolonializmu w Afryce. Zawiera bibliografię i materiały wizualne. Opublikowano w języku hiszpańskim jakoDezorientacje: hiszpański kolonializm w Afryce i performowanie tożsamości(Barcelona: Bellaterra, 2011).

• Pardo Sanz, Rosa Maria. „Fernando María Castiella i hiszpańska polityka wobec świata arabskiego, 1957–1969”. WHiszpania, basen Morza Śródziemnego i świat arabsko-muzułmański: dyplomacja i historia. Pod redakcją Bernabé López García i Miguel Hernando de Larramendi, 117–145. Barcelona: Icaria, 2010.

  Analiza polityki arabskiej hiszpańskiego ministra spraw zagranicznych Fernando Maríi Castielli, mianowanego po uzyskaniu przez Północne Maroko niepodległości w 1956 r., oraz jego wpływu na hiszpańską politykę kolonialną w Ifni, Saharze i Gwinei.

• Salafranca Ortega, Jesus F.Hiszpański system kolonialny w Afryce. Malaga, Hiszpania: Algazara, 2001.

  Badanie hiszpańskiej kolonialnej polityki geograficznej w Afryce.

• Torre del Rio, Rosario de la. „Zza oceanu do południowej granicy: Inicjatywy w poszukiwaniu międzynarodowej gwarancji dla Hiszpanii, 1898–1907”. WModernizacja Hiszpanii: projekty reform i międzynarodowe otwarcie (1898–1914). Pod redakcją Guadalupe Gómez-Ferrer i Raquel Sánchez, 153–175. Madryt: Nowa biblioteka, 2007.

  (Video) Why did the Spanish Empire collapse?

  Synteza hiszpańskiego pozycjonowania w kontekście międzynarodowym i europejskiej polityki kolonialnej w Maroku.

• Vilar, Juan Bautista. „Projekcja hiszpańska w Afryce”. WPolityka zagraniczna Hiszpanii od 1800 roku do dziś. Pod redakcją Juana Carlosa Pereiry, 459–485. Barcelona: Ariel, 2010.

  Rozdział 20 zawiera przegląd hiszpańskiego kolonializmu w Afryce od jego powstania do końca procesów dekolonizacyjnych. Zawiera listę zalecanych lektur według obszaru geograficznego.

Studia afrykańskie

• O afrykanistyce »
• Poznaj redakcję »

Artykuł

W górę

W dół