Fundacja Praw Konstytucyjnych (2023)

W 1495 roku korona nakazała odłożenie pieniędzy ze sprzedaży indyjskich niewolników do czasu uzyskania odpowiedzi na pewne niepokojące pytania: Czy Hiszpania ma „słuszny tytuł” ​​do Indii? Czy Hiszpania mogłaby zgodnie z prawem prowadzić wojnę z rdzennymi ludami i tym samym zniewalać lub w inny sposób zmuszać ich do pracy? Czy Indianie byli w stanie przyjąć chrześcijaństwo i żyć jak Hiszpanie? Czy Indianie byli w ogóle ludźmi?

Te pytania zdominowały hiszpańską politykę kolonialną i stanowienie prawa przez większą część następnego stulecia. Spowodowali ogromny zbiór królewskich dekretów, rozporządzeń i kodeksów prawnych, które razem składały się na „Prawa Indii”. Chociaż wiele praw dotyczących Indian okazało się humanitarnych, a nawet oświeconych, Hiszpanie w Nowym Świecie często je ignorowali w swojej chciwej pogoni za złotem.

Bóg i chciwość

Kwestia „słusznego tytułu” do Indii została pozornie rozstrzygnięta w 1493 r. Papież Aleksander VI wydał deklarację przekazującą Hiszpanii legalne posiadanie nowo odkrytych ziem. Papież jednak przekazał tę „darowiznę” Hiszpanii w celu nawrócenia rdzennej ludności na wiarę w Boga i wiarę katolicką. To, czy Hiszpania mogła również legalnie przejmować indyjskie ziemie i posiadłości siłą, przez wiele lat było przedmiotem sporów wśród hiszpańskich uczonych. Oczywiście Indianie nie mieli nic do powiedzenia w tej sprawie.

W ciągu następnej dekady Ferdynand i Izabela wydali królewskie rozkazy hiszpańskim urzędnikom w Hispanioli, pierwszej hiszpańskiej kolonii w Nowym Świecie, dotyczące sposobu traktowania rdzennych mieszkańców. Misjonarze mieli informować tubylców o chrześcijaństwie, a namiestnik kolonii miał „dbać o to, by Indianie byli dobrze traktowani”. W zamian Ferdynand i Izabela oczekiwali, że Indianie zapłacą im daninę w złocie lub towarach. Co więcej, hiszpańscy monarchowie polecili swoim urzędnikom „zmusić” Indian do pracy za wynagrodzeniem, aby zapobiec „bezczynności”.

W Ameryce wydarzenia potoczyły się własnym torem. Hiszpańscy konkwistadorzy, którzy udali się na Hispaniolę, a następnie na inne wyspy karaibskie iw końcu na kontynent, byli brutalni i brutalni. Brali, co chcieli, a kiedy Indianie stawiali opór — a nawet gdy nie stawiali oporu — konkwistadorzy atakowali ich i mordowali. W 1499 roku Kolumb nagradzał swoich ludzi za pomoc w podboju Indii, zmuszając Indian do pracy dla nich. To skłoniło królową Izabelę do pytania: „Jakim upoważnieniem admirał wydaje moich wasali [poddanych]?”

W ciągu kilku lat korona zezwoliła jednak na ten proceder, tzwpaczkasystem. Zamiast być przyznaniem ziemi, tzwpaczkabył dotacją ludzi. Zazwyczajpaczkaobejmował całą wieś, do kilkuset mężczyzn, kobiet i dzieci. Ich hiszpańscy panowie mogli zmusić ich do wydobywania złota, uprawy roślin lub przewożenia towarów jak zwierzęta juczne. Panowie mieli płacić Indianom, ale prawo zobowiązywało ich jedynie do dawania Indianom minimalnych przydziałów odzieży i żywności. W pierwszych dziesięcioleciach hiszpańskiej okupacji Nowego Świata zginęły setki tysięcy rdzennych mieszkańców. Niektórzy zginęli z głodu, inni z powodu chorób przywiezionych ze Starego Świata, a niektórzy po prostu zapracowani na śmierć.

Prawa Burgos

W 1511 roku Antonio de Montesinos, dominikański misjonarz na Hispanioli, wygłosił kazanie, które zszokowało i rozzłościło jego hiszpańskich słuchaczy. Montesinos potępił ich okrutne traktowanie Indian. „Zabijasz ich pragnieniem wydobywania i zdobywania złota każdego dnia” – powiedział. Następnie zapytał: „Czy to nie są ludzie? Czy nie mają rozumnych dusz?” Był to pierwszy otwarty protest przeciwko złemu traktowaniu rdzennych mieszkańców Ameryki.

Rok po swoim rewolucyjnym kazaniu Montesinos udał się do Hiszpanii, aby zanieść swoje żale bezpośrednio do króla Ferdynanda. (Izabela zmarła w 1504 r.). Król wysłuchał życzliwie i nakazał hiszpańskim uczonym przygotować kodeks praw regulujących traktowanie Indian. Sporządzone w 1512 i 1513 roku w mieście Burgos w Hiszpanii, Prawa Burgos stały się pierwszym kodeksem praw napisanym przez Europejczyków dla Nowego Świata.

Prawa Burgosjak na tamte czasy byli wybitnie oświeceni. Chociaż ten kodeks prawny nadal uznawałpaczkasystemu, jego 39 artykułów zawierało szczegółowe zasady zapobiegania nadużyciom wobec indyjskich pracowników. Na przykład zabrania używania Indian jako przewoźników towarów zamiast zwierząt jucznych. Udzieliła 40 dni odpoczynkupaczkaIndianie, którzy wydobywali złoto przez pięć miesięcy. Zakazał indyjskim dzieciom poniżej 14 roku życia i kobietom w ciąży wykonywania ciężkich prac w kopalniach lub na polach. Zakazał hiszpańskim mistrzom bicia, biczowania lub nazywania jakiegokolwiek indyjskiego „psem”. Co więcej, kodeks wymagał, aby wiara katolicka „była zasadzona i głęboko zakorzeniona, aby dusze wspomnianych Indian mogły zostać zbawione”.

Pomimo dobrych intencji kodeksu z Burgos większość jego praw nie była egzekwowana. W końcu Hiszpania i król Ferdynand byli daleko od Ameryki.

Obrońca Indian

W 1524 roku król Hiszpanii, obecnie Karol V, ustanowił Radę Indii. To potężne ciało sprawowało główną władzę pod rządami króla w odniesieniu do Indii. Rada tworzyła prawa, w niektórych przypadkach działała jako sąd apelacyjny, decydowała, które książki o Indiach można publikować, zatwierdzała sprawy związane z religią, regulowała handel i kierowała administracją rządów kolonialnych w Ameryce. Rada wysłuchała również skarg dotyczących ciągłego złego traktowania ludności indyjskiej.

Bartłomieja z Las Casasbył najbardziej wytrwałym obrońcą Indian we wczesnych latach hiszpańskiego podboju Ameryki. Zaczynał jako konkwistador ze swoim własnympaczka, Las Casas został później dominikaninem, który z pasją wypowiadał się przeciwko brutalnemu traktowaniu Indian.

W kilku książkach i przemówieniach przed Radą Indii Las Casas szczegółowo opisał, jak Hiszpanie wkroczyli na niezdobyte terytorium i terroryzowali Indian. W jednej technice hiszpańscy żołnierze otoczyli indyjskich przywódców, powiesili ich w grupach tak, aby ich stopy ledwo dotykały ziemi, a następnie spalili ich żywcem. W innym żołnierze wypuszczają duże, wściekłe psy, aby atakowały, rozdzierały, a następnie zjadały Indian. „To okrucieństwo nie zlitowało się też nad [ciężarnymi] kobietami” - napisał Las Casas - „którym rozerwali brzuchy, wyjmując niemowlęta, aby porąbać je na kawałki”.

Las Casas bez końca spisywał tortury stosowane przez konkwistadorów — wrzucanie Indian do dołów zaostrzonymi kołkami, wybijanie ich dzidami z wierzchowców, gdy próbowali uciec, grillowanie dzieci nad ogniskiem. Dominikanin ostatecznie oskarżył to po tym, jak ocaleni zostali zniewoleni lub zmuszeni do niewolipaczki, ich hiszpańscy mistrzowie zaczęli „zabijać ich powoli ciężką pracą”.

W 1542 roku, z powodu ciągłych protestów Las Casas i innych, Rada Indii napisała, a król Karol V uchwaliłNowe prawa Indii dotyczące dobrego traktowania i ochrony Indian. Nowe prawa zniosły niewolnictwo w Indiach, a także zakończyłypaczkasystem. Po prądziepaczkapanowie umarli, ich Indianie stali się wasalami korony. Byliby wtedy winni królowi daninę w towarach, ale nie w pracy.

Nowapaczkaustawa wywołała ogromny sprzeciw w Ameryce.paczkaposiadacze argumentowali, że nie tylko oni, ale cały hiszpański wysiłek kolonizacyjny zakończyłby się niepowodzeniem bez przymusowej pracy Indian. Wicekról Nowej Hiszpanii (Meksyk) zawiesił wykonanie nowegopaczkaprawo, ponieważ tak wielu odmówiło jego przyjęcia. W Peru gwałtowny bunt doprowadził do ścięcia głowy tamtejszego wicekróla.

W końcu w 1545 roku Karol V ustąpił i uchylił łamiące prawo. Pozwoliło to mistrzom przekazać swojepaczkaIndian swoim spadkobiercom. Thepaczkitrwało to przez jakiś czas, ale ostatecznie zniknęło, gdy populacja Indii gwałtownie spadła z powodu pracy przymusowej, chorób i małżeństw mieszanych z Hiszpanami. Prawa Indii uważały dzieci z tych mieszanych małżeństw za wolne i poza granicami krajupaczkasystem.

Wielka Debata

Mimo że był po stronie przegranych w walce o zniesieniepaczki, Las Casas uparcie naciskał na swoją indyjską sprawę. Papież Paweł III pomógł, kiedy ogłosił, że Indianie są istotami ludzkimi. Następnie w latach 1550 i 1551 Las Casas uczestniczył w niezwykłej debacie. Sponsorowany przez samego króla, zakwestionował całe hiszpańskie przedsięwzięcie kolonizacyjne w Nowym Świecie.

Wielka debata odbyła się w Valladolid w Hiszpanii przed specjalną grupą uczonych i urzędników królewskich. Mieli zdecydować, czy podbój rdzennej ludności Nowego Świata jest moralnie uzasadniony. Błyskotliwy religioznawca, Juan Gines de Sepulveda, twierdził, że Indianie byli barbarzyńcami i „niewolnikami z natury”. Sepulveda rozumował, że jeśli „ci mali ludzie, w których prawie nie można znaleźć żadnych pozostałości człowieczeństwa” oparli się hiszpańskim rządom, wojna była usprawiedliwiona.

Las Casas utrzymywał, że Indianie byli wolnymi, racjonalnymi istotami ludzkimi, których przychylnie porównywał z Egipcjanami, Grekami, Rzymianami, a nawet z samymi Hiszpanami. „Wszystkie narody świata są ludźmi”, powiedział, a zatem posiadają podstawowe prawa naturalne. Dlatego Hiszpanie postąpili niewłaściwie, narzucając Indianom swoje rządy i religię. Las Casas doszedł do wniosku, że podbój musi się zakończyć, Hiszpania musi zakończyć swoje panowanie nad rdzennymi ludami, a nawrócenie religijne musi nastąpić pokojowo i dobrowolnie.

Panel uczonych nigdy nie ogłosił zwycięzcy debaty, chociaż zarówno Sepulveda, jak i Las Casas odnieśli zwycięstwo. Podbój trwał nadal, ale idee, które Las Casas przedstawił podczas wielkiej debaty, wpłynęły na rozwój Praw Indii i praw ludów indyjskich przez następne 300 lat.

Do dyskusji i pisania

1. Jakie były „Prawa Indii”? Jak skuteczne były?

2. Co to byłopaczkasystem? Jak konkwistadorzy to uzasadniali? Jak Las Casas i inni krytycy to potępili?

3. Jak rozstrzygnąłbyś wielką debatę na temat podboju Indian? Podaj powody swojej decyzji.

Do dalszego czytania

Gibson, Charles, wyd.Hiszpańska tradycja w Ameryce. Columbia, SC: University of South Carolina Press, 1968.

Las Casas, Bartolome de.Krótka relacja o zniszczeniu Indii. New York: Penguin Books, 1992 [pierwotnie opublikowane w 1552].

A C T I V I T Y: Lbrawo dla Indii

Rada Indii rozpatrzyła jednocześnie wszystkie proponowane prawa dla Indii wymienione poniżej. Podziel klasę na następujące grupy ról, aby wziąć udział w symulowanej sesji stanowienia prawa przez Radę Indii:

1. Konkwistadorzy:Żołnierze ipaczkamistrzów, którzy podbili Nowy Świat dla Hiszpanii2. Namiestnicy:Przedstawiciele króla w Nowym Świecie. Każdy stoi na czele rządu hiszpańskiej kolonii.

3. Misjonarze:Członkowie zakonów, którzy chcą nawrócić Indian na chrześcijaństwo

4. Indyjscy obrońcy:Ludzie tacy jak Las Casas, którzy protestują przeciwko złemu traktowaniu Indian i bronią ich praw człowieka

5. Rada Indii:Organ ustawodawczy w Indiach

Pierwsze cztery grupy ról powinny przygotować stanowisko wraz z argumentami na temat każdej z proponowanych ustaw, podczas gdy ostatnia grupa (rada) opracowuje pytania, które należy zadać. Następnie każda grupa przedstawi swoje stanowisko w sprawie pierwszego proponowanego prawa przed Radą Indii. Rada może zadawać pytania każdej grupie po jej zakończeniu. Rada następnie omówi i zdecyduje, czy zatwierdzić, odrzucić lub zmodyfikować proponowaną ustawę. Tę samą procedurę należy zastosować przy rozpatrywaniu innych proponowanych ustaw.

Proponowane prawa

1. Hindusom nie wolno chodzić bez ubrania, czcić bożków ani składać ofiar z ludzi. 2. Synowie przywódców indyjskich będą kosztem swoich nauczać czytania, pisania i wiary katolickiejpaczkamistrzowie.

3. Thepaczkasystem zostanie wycofany. Kiedy prądpaczkapan umrze, jego Indianie staną się wasalami korony.

4. Książki Juana Ginesa de Sepulvedy nie będą drukowane ani rozpowszechniane w Indiach.