Badanie danych dotyczących przyjęć na elitarne uczelnie sugeruje, że bycie bardzo bogatym jest jego własną kwalifikacją (2023)

Elitarne uczelnie od dawna są wypełnione dziećmi z najbogatszych rodzin: w szkołach Ivy League jeden na sześciu uczniów ma rodziców w górnym 1 proc.

Aduże nowe badanie, opublikowany w poniedziałek, pokazuje, że tak nie było, ponieważ te dzieci miały średnio lepsze oceny lub uczęszczały na trudniejsze zajęcia. Zwykle mieli wyższe wyniki SAT i doskonale dopracowane życiorysy, aplikowali za wyższą stawkę – ale byli nadreprezentowani nawet po uwzględnieniu tych rzeczy. W przypadku kandydatów z tym samym wynikiem SAT lub ACT prawdopodobieństwo przyjęcia dzieci z rodzin z 1 procenta najlepszych było o 34 procent większe niż przeciętnego wnioskodawcy, a dzieci z najlepszych 0,1 procent miały ponad dwukrotnie większe szanse na dostanie się.

Studium — wgWgląd w możliwości, grupa ekonomistów z Harvardu, którzy badają nierówności, po raz pierwszy określa ilościowo stopień, w jakim bycie bardzo bogatym jest jego własną kwalifikacją w selektywnych przyjęciach na studia.

Theanalizaopiera się na federalnych rejestrach uczęszczania do college'u i podatku dochodowego od rodziców dla prawie wszystkich studentów w latach 1999-2015 oraz na standardowych wynikach testów z lat 2001-2015. Koncentruje się na ośmiu uniwersytetach Ivy League, a także na uniwersytetach Stanford, Duke, M.I.T. i Uniwersytetu Chicagowskiego. Dodaje niezwykły nowy zestaw danych: szczegółowe, anonimowe wewnętrzne oceny przyjęć co najmniej trzech z 12 uczelni, obejmujące pół miliona kandydatów. (Naukowcy nie wymienili uczelni, które udostępniły dane, ani nie określili, ile to zrobiło, ponieważ obiecali im anonimowość).

Nowe dane pokazują, że wśród uczniów z takimi samymi wynikami testów uczelnie preferowały dzieci absolwentów i rekrutowanych sportowców, a dzieciom ze szkół prywatnych dawały wyższe oceny pozaakademickie. Rezultatem jest jak dotąd najwyraźniejszy obraz tego, jak elitarne uczelnie amerykańskie utrwalają międzypokoleniowy transfer bogactwa i możliwości.

„Z tego badania wnioskuję, że Ivy League nie ma uczniów o niskich dochodach, ponieważ nie chce studentów o niskich dochodach” – powiedziałZuzanna Dynarska, ekonomista z Harvard Graduate School of Education, który dokonał przeglądu danych i nie brał udziału w badaniu.

W efekcie, jak pokazuje badanie, polityka ta była równoznaczna z akcją afirmatywną dla dzieci z 1 procenta, których rodzice zarabiają ponad 611 000 dolarów rocznie. Dzieje się tak, gdy uczelnie są zmuszone do ponownego przemyślenia swoich procesów rekrutacyjnych poOrzeczenie Sądu Najwyższegoże akcja afirmatywna oparta na rasie jest niekonstytucyjna.

„Czy te wysoce selektywne prywatne uczelnie w Ameryce przyjmują dzieci z wpływowych rodzin o bardzo wysokich dochodach i zasadniczo kierują je, aby pozostały na szczycie w następnym pokoleniu?” powiedziałRaj Chetty, ekonomista z Harvardu, który kieruje Opportunity Insights i autor artykułu zJohna N. FriedmanaBrowna iDavida J. Demingaz Harvardu. „Odwracając to pytanie do góry nogami, czy moglibyśmy potencjalnie zróżnicować, kto zajmuje pozycję lidera w naszym społeczeństwie, zmieniając osoby dopuszczone?”

Przedstawiciele kilku uczelni powiedzieli, że zróżnicowanie dochodów jest pilnym priorytetem i że podjęli znaczące kroki od 2015 r., kiedy dane w badaniu się skończyły, aby przyjąć studentów o niższych dochodach i studentów pierwszego pokolenia. Obejmują one bezpłatne czesne dla rodzin zarabiających poniżej określonej kwoty; udzielanie w ramach pomocy finansowej wyłącznie dotacji, a nie pożyczek; oraz aktywną rekrutację uczniów ze szkół średnich znajdujących się w niekorzystnej sytuacji.

„Wierzymy, że talent istnieje w każdym sektorze dystrybucji amerykańskich dochodów” — powiedział Christopher L. Eisgruber, prezes Princeton. „Jestem dumny z tego, co zrobiliśmy, aby zwiększyć różnorodność społeczno-ekonomiczną w Princeton, ale wierzę też, że musimy zrobić więcej – i zrobimy więcej”.

Akcja afirmatywna dla bogatych

W zgodnej opiniiw sprawie akcji afirmatywnej przemawiał sędzia Neil Gorsuchpraktyka faworyzowaniadzieci absolwentów i darczyńców, której także dotyczynowa sprawa. „Chociaż na pierwszy rzut oka są neutralne rasowo, te preferencje niewątpliwie przynoszą największe korzyści białym i bogatym kandydatom” – napisał.

Nowa gazeta nie zawierała wskaźników przyjęć według rasy, ponieważpoprzednie badaniazrobiło to, twierdzą naukowcy. Odkryli, że różnice rasowe nie wpływają na wyniki. Patrząc tylko na kandydatów jednej rasy, na przykład ci z rodzin o najwyższych dochodach nadal mielizaleta. Jednak górny 1 procent to w przeważającej mierze biali. Niektórezaproponowali analitycydywersyfikacja według klas jako sposób na osiągnięcie większej różnorodności rasowej bez akcji afirmatywnej.

Nowe dane pokazały, że inne prywatne uczelnie, takie jak Northwestern, N.Y.U. i Notre Dame miały podobnie nieproporcjonalny udział dzieci z bogatych rodzin. Sztandarowe uniwersytety publiczne były znacznie bardziej sprawiedliwe. W miejscach takich jak University of Texas w Austin i University of Virginia kandydaci z rodzicami o wysokich dochodach nie mieli większego prawdopodobieństwa przyjęcia niż kandydaci o niższych dochodach z porównywalnymi wynikami.

Mniej niż 1 procent amerykańskich studentów uczęszcza do 12 elitarnych szkół wyższych. Ale grupa odgrywa ogromną rolę w społeczeństwie amerykańskim: uczestniczyło w niej 12 procent dyrektorów generalnych z listy Fortune 500 i jedna czwarta amerykańskich senatorów. Podobnie zrobiło 13 procent z 0,1 procent najlepiej zarabiających. Naukowcy twierdzą, że skupienie się na tych uczelniach jest uzasadnione, ponieważ zapewniają one ścieżki do władzy i wpływów – a zróżnicowanie liczby uczęszczających na nie może potencjalnie zmienić osoby podejmujące decyzje w Ameryce.

Naukowcy przeprowadzili nową analizę, aby zmierzyć, czy uczęszczają do jednej z tych uczelnipowodujepowodzenia w późniejszym życiu. Porównali studentów, którzy byli na liście oczekujących i dostali się, z tymi, którzy tego nie zrobili i zamiast tego uczęszczali do innej uczelni. zgodne zpoprzednie badaniastwierdzili, że uczestnictwo w Ivy zamiast w jednym z dziewięciu najlepszych publicznych projektów flagowych nie zwiększyło średnio znacząco dochodów absolwentów. Jednakże tozrobiłzwiększyć przewidywane szanse ucznia na zarobienie 1 procenta z najlepszych do 19 procent, z 12 procent.

W przypadku wyników innych niż zarobki efekt był jeszcze większy — prawie podwoił szacowaną szansę na uczęszczanie do najlepszych szkół podyplomowych i potroił szacowaną szansę na pracę w firmach uważanych za prestiżowe, takich jak krajowe organizacje informacyjne i szpitale badawcze.

„Jasne, to mały wycinek szkół” – powiedział profesor Dynarski, który mabadaneprzyjęć na studia ipracować zUniversity of Michigan w zakresie zwiększania frekwencji studentów o niskich dochodach, a od czasu do czasu udzielał się w The New York Times. „Ale reprezentacja jest ważna, a to pokazuje, jak wielką różnicę robią Ivies: elita polityczna, elita ekonomiczna, elita intelektualna wychodzą z tych szkół”.

Brakująca klasa średnia

Badanie wykazało, że korzyści dla bogatych kandydatów różniły się w zależności od uczelni: w Dartmouth studenci z najlepszych 0,1 procent mieli pięć razy większe prawdopodobieństwo uczęszczania na studia niż przeciętny kandydat z takim samym wynikiem testu, podczas gdy w M.I.T. nie byli już bardziej skłonni do udziału. (Fakt, że dzieci z rodzin o wyższych dochodach mają zwykle wyższe wyniki standaryzowanych testów i są bardziej skłonne do korzystania z prywatnego coachingu, sugeruje, że badanie może w rzeczywistości nie doceniać ich przewagi przy przyjęciu).

Kandydat z wysokim wynikiem testu z rodziny zarabiającej mniej niż 68 000 USD rocznie miał również większe szanse na dostanie się niż przeciętny kandydat, chociaż takich kandydatów było znacznie mniej.

Dzieci z rodzin z klasy średniej i wyższej klasy średniej – w tym dzieci z publicznych szkół średnich w dzielnicach o wysokich dochodach – zgłosiły się w dużej liczbie. Ale indywidualnie mieli mniejsze szanse na przyjęcie niż najbogatsi lub, w mniejszym stopniu, najbiedniejsi studenci z tymi samymi wynikami testów. W tym sensie danepotwierdza uczuciewśród wielu zaledwie zamożnych rodziców, jest wysyłanie ich dzieci do elitarnych szkół wyższychCoraz trudniejsze.

„Mieliśmy te bardzo wypaczone rozkłady wielu dzieci Pell i wielu dzieci niepotrzebnych, a środek zniknął” — powiedział dziekan ds. rekrutacji Ivy League, który widział nowe dane i rozmawiał anonimowo, otwarcie mówić o procesie. „Nie wygrasz bitwy PR, mówiąc, że masz X rodzin zarabiających ponad 200 000 $, które kwalifikują się do pomocy finansowej”.

Naukowcy mogli sprawdzić, w przypadku prawie wszystkich studentów college'u w Stanach Zjednoczonych w latach 1999-2015, gdzie aplikowali i uczęszczali, ich wyniki SAT lub ACT oraz czy otrzymali stypendium Pell dla studentów o niskich dochodach. Mogli również zobaczyć dokumenty podatkowe swoich rodziców, co umożliwiło im bardziej szczegółową analizę frekwencji na podstawie zarobków niż jakiekolwiek wcześniejsze badania. Przeprowadzili analizę przy użyciu anonimowych danych.

W przypadku kilku elitarnych uczelni, które również udostępniały wewnętrzne dane dotyczące rekrutacji, mogły zobaczyć inne aspekty aplikacji studentów w latach 2001-2015, w tym sposób, w jaki oceniały je biura rekrutacyjne. Skoncentrowali swoją analizę na ostatnich latach, od 2011 do 2015 roku.

Chociaż dysponowali tymi danymi dla mniejszości z tuzina czołowych uczelni, naukowcy stwierdzili, że ich zdaniem są one reprezentatywne dla innych uczelni w grupie (z wyjątkiem MIT). Inne uczelnie przyjmowały więcej studentów z rodzin o wysokich dochodach, wykazywały preferencje dotyczące spadków i rekrutowanych sportowców oraz opisywały podobne praktyki w rozmowach z naukowcami.

„Nikt nie ma takich danych; to zupełnie niespotykane” – powiedziałMichał Bastedo, profesor w School of Education University of Michigan, który przeprowadził wybitne badania dotyczące przyjęć na studia. „Myślę, że naprawdę ważne jest, aby wysiłki w dobrej wierze mające na celu zreformowanie systemu zaczęły się od możliwości uczciwego i szczerego spojrzenia na dane”.

Jak korzystają najbogatsi studenci

Przed tym badaniem było jasne, że na uczelnie przyjmowało się więcej bogatych studentów, ale nie było wiadomo, czy dzieje się tak tylko dlatego, że więcej aplikowało. Nowe badanie wykazało, że to po części: jedna trzecia różnicy we wskaźnikach frekwencji wynikała z tego, że uczniowie z klasy średniej byli niecorzadziej aplikujelub zdawać maturę. Ale ważniejszym czynnikiem było to, że te uczelnie były bardziej skłonne do przyjmowania najbogatszych kandydatów.

Przyjęcia starsze

Największą przewagą 1 procpreferencje dla spadkobierców. Badanie wykazało — po raz pierwszy na taką skalę — że spadkobiercy byli ogólnie lepiej wykwalifikowani niż przeciętny kandydat. Ale nawet porównując kandydatów, którzy byli podobni pod każdym innym względem, spuścizna nadal miała przewagę.

Kiedy kandydaci o wysokich dochodach ubiegali się o przyjęcie do college'u, do którego uczęszczali ich rodzice, przyjmowano ich po znacznie wyższych stawkach niż inni kandydaci o podobnych kwalifikacjach - ale w innych dwunastu najlepszych college'ach nie było większego prawdopodobieństwa dostania się.

„To nie jest przedstawienie poboczne, a nie tylko kwestia symboliczna” – powiedział profesor Bastedo o odkryciu.

Sportowcy

Jeden na ośmiu przyjętych studentów z 1 procenta najlepszych był zrekrutowanym sportowcem. Dla najniższych 60 procent liczba ta wynosiła 1 na 20. Dzieje się tak głównie dlatego, żedzieci z bogatych rodzinCzybardziej prawdopodobneuprawiać sport,zwłaszcza bardziej ekskluzywne sportyw niektórych uczelniach, jak wioślarstwo i szermierka. W badaniu oszacowano, że sportowcy byli przyjmowani czterokrotnie częściej niż osoby niebędące sportowcami o tych samych kwalifikacjach.

„Istnieje powszechne błędne przekonanie, że chodzi o koszykówkę i piłkę nożną oraz dzieci o niskich dochodach, które trafiają do wybranych szkół wyższych” – powiedział profesor Bastedo. „Ale liderzy rekrutacji wiedzą, że sportowcy są zwykle bogatsi, więc jest to korzystne dla obu stron”.

Oceny pozaakademickie

Istniał trzeci czynnik, który kierował preferencjami dla najbogatszych kandydatów. Kolegia w badaniu zazwyczaj dają kandydatówwyniki liczboweza osiągnięcia w nauce i za bardziej subiektywnecnoty nieakademickie, tak jakzajęcia dodatkowe, wolontariat i cechy osobowości. Studenci z najwyższego 1 procenta z takimi samymi wynikami testów nie mieli wyższych ocen akademickich. Ale mieli znacznie wyższe oceny pozaakademickie.

W jednej z uczelni, która udostępniła dane dotyczące przyjęć, studenci z najlepszych 0,1 procent mieli 1,5 razy większe szanse na uzyskanie wysokich ocen pozaakademickich niż ci z klasy średniej. Naukowcy stwierdzili, że biorąc pod uwagę różnice w sposobie, w jaki każda szkoła ocenia kwalifikacje pozaakademickie, odkryli podobne wzorce w innych uczelniach, które udostępniały dane.

Największy wpływ miało to, że komisje rekrutacyjne dawały wyższe wyniki uczniom z prywatnych, niereligijnych szkół średnich. Byli dwa razy bardziej narażeni na przyjęcie niż podobni uczniowie – ci z tymi samymi wynikami SAT, rasą, płcią i dochodami rodziców – ze szkół publicznych w dzielnicach o wysokich dochodach. Głównym czynnikiem byłozalecenia doradców zawodowychi nauczyciele prywatnych szkół średnich.

„Rodzice narzekają, że dzieciak dostał się, bo był pierwszym przewodniczącym w orkiestrze” – powiedziałJohn Morganelli Jr., były dyrektor ds. rekrutacji w Cornell i założyciel Ivy League Admissions, gdzie doradza uczniom szkół średnich w staraniach o przyjęcie na studia. „Nigdy nie mówią, co naprawdę się dzieje: czy doradca zawodowy występował w imieniu tego dzieciaka?”

Powiedział, że listy polecające od doradców ze szkół prywatnych są notorycznie kwieciste, a doradcyzadzwonić do urzędników rekrutacyjnych w sprawie niektórych studentów.

„W ten sposób powstają szkoły dożywiające” – powiedział. „Nikt nie dzwoni w imieniu studenta o średnich lub niskich dochodach. Większość doradców w szkołach publicznych nawet nie wie, że takie telefony istnieją”.

Koniec przyjęć dla niewidomych?

Ogólnie rzecz biorąc, badanie sugeruje, że gdyby elitarne uczelnie zrezygnowały z preferencji dla spadkobierców, sportowców i uczniów szkół prywatnych, dzieci z 1 procenta najlepszych stanowiłyby 10 procent klasy, w porównaniu z 16 procentami w latach badanie.

Stwierdzono, że starsi studenci, sportowcy i uczniowie szkół prywatnych nie radzą sobie lepiej po studiach, jeśli chodzi o zarobki lub dotarcie do najlepszej szkoły wyższej lub firmy. W rzeczywistości na ogół radzą sobie nieco gorzej.

Dziekan ds. rekrutacji, który przemawiał anonimowo, powiedział, że łatwiej powiedzieć niż zrobić: „Powiedziałbym, że jest w tym znacznie więcej zaangażowania, niż może się wydawać. Po prostu rozwiązanie jest naprawdę skomplikowane i gdybyśmy mogli to zrobić, zrobilibyśmy to”.

Na przykład nie jest możliwe wybranie sportowców z całego spektrum dochodów, jeśli wiele sportów uniwersyteckich jest uprawianych prawie wyłącznie przez dzieci z rodzin o wysokich dochodach. Dziekan ds. rekrutacji powiedział, że spuścizna jest prawdopodobnie najbardziej skomplikowana, ponieważ zazwyczaj mają oni wysokie kwalifikacje, a ich przyjęcie jest ważne dla utrzymania silnych więzi z absolwentami.

Zakończenie tej preferencji, jak powiedziała osoba, „nie jest łatwą decyzją do podjęcia, biorąc pod uwagę reakcję absolwentów, zwłaszcza jeśli nie zgadzasz się od razu z resztą Ivies”. (Chociaż dzieci bardzo dużych dawców również są traktowane przez izby przyjęć, nie zostały uwzględnione w analizie, ponieważ jest ich stosunkowo mało).

Osoby zaangażowane w rekrutację twierdzą, że osiągnięcie większej różnorodności ekonomicznej byłoby trudne bez zrobienia czegoś innego: zakończenia przyjmowania osób niewidomych, praktyki, która uniemożliwia funkcjonariuszom ds. rekrutacji zapoznanie się z informacjami finansowymi rodzin, więc ich zdolność do płacenia nie jest czynnikiem. Niektóre uczelnie już robią to, co nazywają „przyjęciami potwierdzającymi potrzebę”, w celu wybrania większej liczby studentów z najniższego przedziału dochodowego, chociaż często nie przyznają się do tego publicznie z obawy przed reakcją.

Jest narzędzie,Krajobrazz Zarządu Kolegium, dopomóż ustalićjeśli wnioskodawca dorastał w sąsiedztwie ze znacznymi przywilejami lub przeciwnościami losu. Ale te uczelnie nie mają wiedzy o dochodach rodziców, jeśli studenci nie ubiegają się o pomoc finansową.

Uczelnie Ivy League i ich rówieśnicy niedawno dokonaliznaczące wysiłkirekrutowaćwięcej uczniów o niskich dochodachi dofinansować naukę. Kilka z nich zapewnia teraz całkowicie bezpłatną obecność rodzinom poniżej pewnego dochodu – 100 000 USD na Stanford i Princeton, 85 000 USD na Harvardzie i 60 000 USD na Brown.

W Princeton jedna piąta studentów pochodzi obecnie z rodzin o niskich dochodach, a jedna czwarta otrzymuje pełne przejazdy. Ostatnioprzywrócił program transferowyrekrutować studentów o niskich dochodach i społeczności. Na Harvardzie jedna czwarta studentów pierwszego roku tej jesieni pochodzi z rodzin o dochodach poniżej 85 000 dolarów, które nic nie płacą. Większość pierwszoroczniaków otrzyma pewną kwotę pomocy.

Dartmouth właśnie podniósł500 milionów dolarówaby rozszerzyć pomoc finansową: „Chociaż szanujemy pracę Harvard's Opportunity Insights, wierzymy, że nasze zaangażowanie w te inwestycje i nasze zasady rekrutacji od 2015 roku opowiadają ważną historię o różnorodności społeczno-ekonomicznej wśród studentów Dartmouth” – powiedziała Jana Barnello, rzeczniczka.

Publiczne okręty flagowe prowadzą rekrutację inaczej, w sposób, który przynosi mniej korzyści bogatym studentom. Szkoły Uniwersytetu Kalifornijskiego zabraniają dawania pierwszeństwa spadkobiercom lub darczyńcom, a niektóre, jak UCLA, nie biorą pod uwagę listów polecających. Aplikacja pyta o dochód rodziny, a uczelnie otrzymują szczegółowe informacje o kalifornijskich szkołach średnich. Czytelnicy aplikacji są szkoleni, aby uwzględniać sytuację uczniów, na przykład to, czy pracowali, aby wspierać swoje rodziny w szkole średniej, jako „dowóddojrzałości, determinacji i wglądu”.

System Uniwersytetu Kalifornijskiego równieżpartnerami ze szkołamiw stanie, od pre-K przez community college, dowspierać studentówktórzy napotykają bariery. Istnieje solidny program dla studentów przeniesionych z kalifornijskich szkół społecznych; w UCLA połowa pochodzi ze środowisk o niskich dochodach.

MIT, który wyróżnia się wśród elitarnych szkół prywatnych tym, że prawie nie preferuje bogatych studentów,od dawna ma praktykę nieuprzywilejowaniado starszych wnioskodawców, powiedział dziekan ds. Przyjęć,Stuarta Smitha. Rekrutuje sportowców, ale nie otrzymują oni żadnych preferencji ani nie przechodzą przez osobny proces rekrutacji (o ile może to frustrować trenerów, powiedział).

„Myślę, że najważniejszą rzeczą jest to, że talenty są rozdzielane równo, ale możliwości nie, a nasz proces rekrutacji jest zaprojektowany tak, aby uwzględniał różne możliwości, jakie mają studenci w oparciu o ich dochody” – powiedział. „To naprawdę spoczywa na naszym procesie, aby wydobyć różnicę między talentem a przywilejem”.